Ervaringen

Mijn zoontje David van vier zat al een hele tijd niet lekker in zijn vel.
Hij huilde erg veel. Luisterde slecht. En als hij boze bui had kon dit wel een halve dag tot een dag duren. Als het wel wat lekkerder ging en wij hem complimenteerden met zijn gedrag of met iets wat hij deed, kon hij daar niet mee omgaan. Ook leek hij nauwelijks trots op eigen overwinningen. Verder at hij weinig en wilde niets nieuws proeven. Om hem een positief steuntje in de rug te geven ben ik naar José gegaan. José nam de tijd om met hem en mij in gesprek te gaan. En ondertussen kon David heerlijk spelen met al het speelgoed wat er in de praktijk aanwezig is. Door deze ontspannen sfeer, vertelde David veel over hoe hij zich voelde. Na het gesprek hebben we druppeltjes voor David meegekregen. Vier dagen na gebruik merkten we meteen verschil. Het huilen en boze buien werd steeds minder. Hij was veel beter aanspreekbaar. En na drie weken hadden wij ons heerlijke vrolijke ventje weer terug. Genieten! Voor zowel ons zoontje als voor ons.

David's moeder

Na de eerste ‘behandeling’ zien we snel opvallende veranderingen bij onze zoon R. (5 jaar, diagnose klassiek autistisch/hoogbegaafd): Hij speelt met zijn broertje (3) en is niet meer allesbepalend in het spel. Zijn broertje mag nu ook het spel bepalen. Ook reageert hij veel rustiger op lichamelijk contact; R. werd in de auto gekrabd door zijn broertje. Voorheen zou hij daar erg boos van zijn geworden. En ook in paniek omdat zijn huid open lag. Nu zei hij: Nee, broer dat moet je niet doen. Dat doet pijn. Je kan me beter kriebelen, dat vind ik leuker. Over zijn kapotte huid hoorde ik hem helemaal niet.

Hij lijkt minder last van spanning, paniek en boosheid te hebben. Hij maakt makkelijker contact, zit beter in zijn vel en heeft een positievere kijk op zaken.

Zo iets kleins, met zo’n groot effect. Zoon straalt, broertje heeft een maatje gevonden, wij genieten ervan!

Moeder van R.

Selina was het eerste jaar 1 x een beetje verkouden…. verder altijd gezond : ) We hadden ervoor gekozen om de entingen uit te stellen.
Ze was 15 maanden toen ze haar eerste DTP kreeg (zonder de kinkhoest) en dat verliep vlekkeloos onder begeleiding van José met begeleidende homeopathische korrels voor en na. In 2013 kwam toen de mazelenepidemie. Een moeilijke afweging om wel of niet de BMR te geven, er was veel sociale druk. Toen op 18 maanden met begeleidingskorrels de BMR inenting laten doen zonder de Men.C. Na een week kon ze er koorts en mazelachtige uitslag van krijgen zeiden ze. Nou dat kreeg ze dus juist niet. Maar na een week schreeuwde Selina het uit…meestal net even een uurtje nadat we haar op bed hadden gelegd…het was geen huilen meer, ze schreeuwde zo hard dat je het 20 huizen verderop kon horen en je hoorde dat ze pijn had. Haar ogen stonden niet normaal meer…ze keek heel verwilderd en ze werd zo sterk dat we haar allebei niet konden vasthouden.
Als moeder kon ik haar altijd troosten, maar nu niet. Ik kon haar niet bereiken…als ik haar dan neerzette rende ze als een idioot door de kamer op zoek naar haar mama, maar rende me dan vervolgens straal voorbij.
Het was vreselijk om te zien en je voelt gelijk…dit is niet een nachtmerrie. Overdag stonden haar oogjes niet goed, was ze niet meer vrolijk. We hadden een ander kind, zo voelde het. Toen begon ‘t ook met haar middagdutjes.
Zo bleef het een paar dagen (nachten), we voelden dat ‘t niet goed was. Als moeder had ik dat al gelijk, dat gevoel dat er iets niet klopte… dit was echt niet goed.

Toen heb ik José gebeld, want je wilt niet dat je kleine meisje pijn heeft. Diezelfde dag gaf José haar een homeopathisch middel dat direct werkte, ze werd rustiger en ze sliep daarna gelijk ‘s middags goed, en ook de nacht daarna. We hebben vervolgens de BMR-ontstoring ingezet en het werkte. Ze reageerde op de eerste twee potenties…zei ze ‘au hoofd’ en dan stonden haar oogjes ook weer zo raar en dat trok bij naarmate we verder ontstoorden. Na de ontstoring was het weer de oude Selina.
We zijn onwijs geschrokken van wat de BMR inenting doet. We hadden ‘t toch niet zo verwacht omdat ze goed reageerde op de DTP. Maar BMR is een levend virus wat wordt ingespoten en daar heeft Selina heel erg heftig op gereageerd.

We zijn zo blij met José, zonder haar begeleiding hierin hadden we ons vrolijke meisje niet terug gehad.

Wanda, Eric & Selina

Na een gebroken schouder met een enorme bloeduitstorting van nek tot pols hebben de homeopathische middelen mij zo snel van de bloeduitstorting afgeholpen dat de reguliere arts versteld stond.

De zorgzame begeleiding van José met de homeopathie heeft ook mijn gecompliceerde schouderfractuur zo snel doen genezen dat ik na 6 weken weer in staat was Yoga en Tao Qigong lessen te geven.

Loes, 74 jr

Op een gegeven moment, nu zo’n 3 jaar geleden, had ik opeens een heel rood en warm onderbeen. De volgende dag ben ik naar de huisarts gegaan, kreeg een vervangend arts, die heeft er naar gekeken en gaf mij vervolgens een hormoonzalf waarmee het wel over zou gaan. Ik ben niet voor hormoonzalven, maar goed, toch maar een keer gesmeerd. De volgende dag kreeg ik hoge koorts, tegen de 40 C. Toen ben ik naar José gegaan. Zij heeft het eens even goed uitgevraagd, en kwam tot de conclusie dat het geen eczeem maar wondroos was. Ze heeft mij toen direct een middel gegeven, en mij terugverwezen naar mijn eigen huisarts. Die bevestigde toen dat het inderdaad wondroos was, en de verpleegkundige heeft het been dat heel dik was ingezwachteld. José hield in het begin om de paar uur contact met mij. Al gauw ging het beter, de koorts zakte en de wondroos nam af. Ook de dagen en weken daarna hadden we regelmatig contact. Door de arts kreeg ik een steunkous voorgeschreven, die ik jaren zou moeten dragen, om het oedeem in het been te verminderen. Dat blijft vaak na wondroos en is dan een risico voor terugkomen van de wondroos. Ik heb de kous een paar maanden gedragen, maar het oedeem was minimaal. Toen ben ik daarmee gestopt, want een steunkous dragen in de warme zomermaanden is ook niet alles. Met de homeopathische begeleiding ging het heel goed. Één keer is het nog teruggekomen toen ik een klein wondje had tussen mijn tenen. Ook toen is het direct door José behandeld, en was het in enkele dagen weg. Ik ben José dankbaar voor haar intensieve hulp toen, en de begeleiding nog erna. Ook nu als er eens iets is, weet ik haar te vinden.

Ria

Een aantal jaren heb ik de griepprik gehaald, maar dan kreeg ik steeds in januari toch een periode dat ik me ziek voelde en een week op bed lag met een zware verkoudheid op de luchtwegen en vaak ook koorts. Soms was ik wel 2-3 weken aan het kwakkelen. Toen besloot ik de griepprik niet meer te nemen. Ik kwam bij José die mij met homeopathische middelen een soort grieppreventie gaf. Sindsdien kom ik steeds de winter goed door zonder noemenswaardige klachten. Dat voelt toch een stuk prettiger.

Hans T

Bas was een labrador van 13 jaar oud. Hij was altijd heel actief geweest maar de laatste tijd was hij stram en stijf, kon maar met veel moeite opstaan uit zijn mand, en liep dan sjokkend z’n uitlaatrondje mee. Vooral als het wat kouder weer was, dan viel het allemaal niet mee. De vrouw waar Bas woonde was bij mij onder behandeling, en vroeg me of ik voor Bas misschien ook wat kon doen. Nadat ik Bas via het gesprek een beetje had leren kennen heb ik de vrouw een middel voor hem meegegeven. Na 2 dagen belde ze me op en zei “het is ongelofelijk, het lijkt wel of we weer een jonge hond hebben”. Hij kwam weer veel gemakkelijker uit zijn mand en liep zijn rondjes weer mee met een kwispelende staart. Bas is ruim 15 geworden.

Hond Bas