Homeopathie en kanker is een delicaat onderwerp. Wellicht een controversieel onderwerp. Volgens veel reguliere artsen en wetenschappers mogen alternatief therapeuten zich daar totaal niet mee bezig houden. Behalve misschien als het gaat om ‘feelgood-therapieën’ als ontspannings-voetmassages of emotionele ondersteuning.
Wanneer een arts of therapeut een ‘alternatieve’ behandeling aanbiedt, wordt dit al snel als mogelijk ‘schadelijk’ voor de patiënt neergezet, en in het merendeel van de gevallen benoemd als ‘niet wetenschappelijk bewezen werkzaam’, en daarmee afgewezen. Als een patiënt onder alternatieve behandeling overlijdt, wordt de behandelaar vervolgd (Sylvia Millecam-verhaal), als een patiënt overlijdt aan de werking van chemotherapie, accepteert iedereen dat als onvermijdelijk.
Het is dus heel moeilijk om met een reguliere arts of met de oncoloog te praten over de mogelijkheden van complementaire/aanvullende behandelingen, en zelf zal een oncoloog of ander regulier arts zelf u niet op andere dan de reguliere behandelingen wijzen. Ook het KWF houdt zich erg aan de gevestigde inzichten, en geeft weliswaar aan dat een patiënt recht heeft op een keuze in zijn behandeling, maar dat andere mogelijke behandelwijzen, of te gebruiken supplementen, altijd met de oncoloog besproken moeten worden. Dat zou heel mooi zijn, als de arts dan ook serieus zou luisteren zonder vooroordelen en niet-onderbouwde overtuigingen.
Omdat oncologen werken met voorgeschreven protocollen bieden ze u standaard behandelingen aan, die eventueel aangepast kunnen worden aan uw specifieke gezondheidstoestand, en aan wat u kunt verdragen. Want de conventionele behandeling van kanker is in hoge mate invasief; ook gezonde cellen lijden schade door chemo en bestraling. Het is een onbevredigende behandeling, dat weten artsen zelf ook, maar zij mogen geen andere behandeling inzetten die niet wetenschappelijk onderzocht en bewezen is, behalve in sommige gevallen waar de behandeling als “experimenteel” aangeboden wordt. Dan doet u mee aan een trial, waarvan men de uitkomst nog niet weet.
De suggestie wordt gewekt dat chemotherapie (hoewel schadelijk) in de meeste gevallen uw kanker kan bestrijden, en u kan genezen, of meer jaren aan uw leven kan toevoegen. Maar hoe ònlogisch is het om een ernstig ziek mens te willen ‘genezen’ met gif? Deze claim kanker te kunnen genezen met chemo klopt dan ook in de meeste gevallen niet. Ik citeer prof. Dr. René Bernards van het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis: „Driekwart van alle kankergeneesmiddelen werkt niet…! Drie van de vier patiënten heeft dan ook geen baat bij het medicijn dat hen gegeven wordt. Dramatisch. Chemotherapie is ooit ontwikkeld vóórdat we enig benul hadden van de oorzaak van kanker. Chemo is een botte bijl tegen álles wat snel deelt.” Ook GlaxoSmithKline-directeur dr. Allen Roses zei in The Independent (dec. 2003), een grote Engelse krant, dat 75% van de kankermedicijnen niet werkt, maar wel winst oplevert. Wat is dan nog ‘wetenschappelijk bewezen werkzaam’, of zogeheten ‘Evidence-based’??
Wetenschappers als prof. Dr. Bernards zijn daarom gedreven op zoek naar betere medicijnen, maar zoeken het nog steeds in de chemische hoek. Zij zoeken nu in de genen van mensen om beter te kunnen bepalen welke chemo bij welke mensen zou kunnen werken, en ook wordt nu wel gezocht in de richting van het immuunsysteem. Ironisch genoeg ondermijnt chemotherapie het immuunsysteem, terwijl het normaal gesproken zo is dat het immuunsysteem afwijkende cellen herkent en vernietigt. En dus een zeer belangrijke rol speelt in het voorkomen van kanker. Een goed werkend (ondersteund) immuunsysteem kan zelf tumoren in een beginstadium ook weer opruimen. De ‘missing link’ in het hele verhaal is het lichaamseigen IMMUUNSYSTEEM.
Hoewel het van reguliere zijde, en door het KWF, ontkend wordt, heeft voeding alles te maken met ons immuunsysteem. En kunnen wij dus ons afweersysteem sterken. En daarmee dus kanker helpen voorkomen, of ons lichaam helpen de kanker de baas te worden. Het is bedroevend om te lezen dat officiële instanties zo misleidend zijn in hun uitspraken, en zich alleen maar richten op adviezen t.a.v. calorieën en eiwitten, en het vitaminen en mineralen-aspect zo negeren.
De uitspraak dat als je normaal eet, je dan alle vitaminen en mineralen wel binnenkrijgt, klopt niet, omdat onze voeding door: verarmde bodem, kunstmest, eenzijdige kweekmethoden, bestrijdingsmiddelen, bestraling voor langere houdbaarheid, conserveringsmiddelen en andere chemische toevoegingen, en dan soms ook nog door bereiding in de magnetron, zó van de natuurlijke nutriëntenvoedingswaarde beroofd is, dat het in feite meer vulling dan voeding geworden is. Dat iemand ziek geworden is, bewíjst toch dat een ‘normaal eetpatroon’ niet voldoende is geweest om iemand gezond te houden? Dus is aanpassing en aanvulling wel degelijk van belang.
Maar voeding is zeker niet de enige factor. Een net zo belangrijke factor is ZUURSTOF. Al in 1926 ontdekte dr. Otto Warburg (Nobelprijswinnaar 1931) dat cellen die zuurstof tekort komen, overschakelen naar een andere energievoorziening. In plaats van zuurstof gaan ze suikers gebruiken ( gisting). Dat geeft een verzuurde omgeving met toenemende schimmels, en gaat gepaard met DNA-schade. De DNA-beschadigde cellen willen alsnog overleven en gaan versneld reproduceren, en krijgen eveneens DNA-beschadigde nakomelingen; cellen die zich onttrekken aan de regie van de geprogrammeerde celdood (apoptose). Warburg ontdekte dat iedere lichaamscel bij 35% minder zuurstof binnen 48 uur als reactie een kankercel wordt.
All normal cells have an absolute requirement for oxygen, but cancer cells can live without oxygen – a rule without exception. Deprive a cell 35% of its oxygen for 48 hours and it may become cancerous.
Otto Warburg
http://www.nndb.com/people/682/000127301/
Met de juiste voeding (m.n. de goede vetzuren) wordt de celwand kwalitatief goed opgebouwd, en kan zuurstof uit het bloed ook effectief de cel binnengebracht worden. Voor de juiste zuurgraad en het juiste celmetabolisme zijn mineralen van zeer groot belang.
En wat kan KLASSIEKE HOMEOPATHIE nu bij kanker?
Zoals al eerder genoemd is bij kanker het lichaamseigen immuunsysteem van groot belang. En klassieke homeopathie stimuleert het herstelvermogen van het lichaam. Dus als het lichaam nog herstelkracht heeft kan dit geprikkeld en gesterkt worden. Daarnaast blijkt uit ervaring dat mensen die homeopathisch behandeld worden chemotherapie beter kunnen verdragen; zij hebben minder last van de bijwerkingen zoals misselijkheid en vermoeidheid. Zij herstellen sneller na een kuur. (De lever wordt ondersteund in de ontgiftingsfunctie). Ook bij bestralingen blijken er minder verbrandingen aan de huid te ontstaan, de huid laat een beter herstelvermogen zien. Het risico op nieuwe kanker door de bestraling (beschadiging eerder gezonde cellen), door de röntgen- en scan-onderzoeken wordt verkleind omdat de belastende stralingseffecten sneller afgevoerd wordt. Bij operaties herstelt de operatiewond beter en ontstaat er minder littekenweefsel.
Naast deze complementaire behandeling, om de kwaliteit van leven te verbeteren, heeft homeopathie op zichzelf ook waarde bij het afremmen van kanker. Onderzoekers aan de universiteit van Texas bestudeerden de werking van vier gepotentieerde homeopathische middelen op menselijke borstkankercellen. Deze middelen worden in een Indiase kliniek vaak ingezet bij borstkanker. Er kon een cytotoxisch (celdodend) effect vastgesteld worden, waarbij de celcyclus stopte of vertraagde. Een biologische activiteit van deze gepotentieerde middelen kon dus aangetoond worden en wordt nu verder onderzocht in andere cellijnen. Op dit moment worden de middelen voor hersentumoren aan een nader onderzoek onderworpen.
Het gaat hier om de behandeling die de Banerji’s al enkele generaties in hun klinieken in Bombay ontwikkeld en verfijnd hebben. Dit zijn artsen die 6 dagen per week, meer dan 12 uur per dag, samen honderden patiënten per week zien en behandelen. Doordat zij in een kliniek werken, kunnen zij de resultaten van hun behandelingen controleren d.m.v. röntgen, MRI’s, en scans. Zij hebben door nauwgezette documentatie van hun resultaten protocollen kunnen opstellen, zodat ook elders op de wereld van hun methode gebruik gemaakt kan worden. In India is de homeopathie een geaccepteerde geneeswijze, naast de Ayurveda en de moderne westerse geneeskunde. Mensen die geen geld hebben voor reguliere behandelingen, worden in de homeopathische klinieken behandeld (gratis als zij geen geld hebben). Daardoor zijn er ook vergelijkingen te maken in resultaten van reguliere behandeling (operatie, chemo, bestraling) en puur homeopathische behandeling volgens de Banerji Protocols, zonder reguliere behandeling. Daarbij blijkt dat de resultaten van de Banerji methode in India niet onderdoen voor de reguliere behandeling, maar zonder de belastende bijwerkingen. In het geval van hersentumoren en bij alvleesklierkanker, lijkt de behandeling van de Banerji’s meer succesvol dan de conventionele behandeling. Uiteraard kunnen de daar opgedane ervaringen niet zonder meer vertaald worden naar de nederlandse situatie, maar het zou mooi zijn als deze methode wereldwijd meer onderzocht en toegepast zou worden. In ieder geval zijn de Banerji’s al 2 x in Nederland geweest voor een seminar voor nederlandse homeopaten om hun behandelmethode te onderwijzen. Beide keren heb ik aan dit seminar deelgenomen.
Al voordat de Banerji’s hun kennis naar Nederland brachten (zij geven wereldwijd seminars), waren er ook andere Indiase homeopaten die een behandeling voor kankerpatiënten ontwikkelden, en in 2014 is er ook een zwitserse homeopaat (Jens Würster) met veel ervaring in het behandelen van kanker naar Nederland gekomen om hierover een tweedaags symposium te geven. Ook dit symposium heb ik bezocht. In Zwitserland is de effectiviteit van homeopathie (in het algemeen) erkend en zitten homeopathische behandelingen in de basisverzekering, nadat het volk zich in een referendum hiervoor heeft uitgesproken. In Nederland zal homeopathie alleen naast de conventionele behandeling een plaats kunnen hebben, als een patiënt daar bewust voor kiest, en bij uitbehandelde patiënten wanneer de specialisten aangeven niets meer te bieden te hebben. Helaas is dan het lichaam en de vitaliteit al zeer verzwakt.
Laten we de belangen weer dáár neerleggen waar ze horen te liggen; bij de patiënten, in plaats van bij de omzet van de farmaceutische industrie. Als we jaarlijks ruim 93 miljard uitgeven aan de zorg, en we zien dat we sinds 2001 een stijging hebben van 40,2 % in ‘t aantal kankerpatiënten, in 2013 101.500 nieuwe kankerpatiënten, en in 2012 overleden 44.666 patiënten aan kanker of aan de behandeling, dan moeten we ons toch afvragen: Wàt doen we verkeerd? Zou de behandeling niet anders moeten? Moeten we niet eens andere richtingen gaan onderzoeken?