Op een gegeven moment, nu zo’n 3 jaar geleden, had ik opeens een heel rood en warm onderbeen. De volgende dag ben ik naar de huisarts gegaan, kreeg een vervangend arts, die heeft er naar gekeken en gaf mij vervolgens een hormoonzalf waarmee het wel over zou gaan. Ik ben niet voor hormoonzalven, maar goed, toch maar een keer gesmeerd. De volgende dag kreeg ik hoge koorts, tegen de 40 C. Toen ben ik naar José gegaan. Zij heeft het eens even goed uitgevraagd, en kwam tot de conclusie dat het geen eczeem maar wondroos was. Ze heeft mij toen direct een middel gegeven, en mij terugverwezen naar mijn eigen huisarts. Die bevestigde toen dat het inderdaad wondroos was, en de verpleegkundige heeft het been dat heel dik was ingezwachteld. José hield in het begin om de paar uur contact met mij. Al gauw ging het beter, de koorts zakte en de wondroos nam af. Ook de dagen en weken daarna hadden we regelmatig contact. Door de arts kreeg ik een steunkous voorgeschreven, die ik jaren zou moeten dragen, om het oedeem in het been te verminderen. Dat blijft vaak na wondroos en is dan een risico voor terugkomen van de wondroos. Ik heb de kous een paar maanden gedragen, maar het oedeem was minimaal. Toen ben ik daarmee gestopt, want een steunkous dragen in de warme zomermaanden is ook niet alles. Met de homeopathische begeleiding ging het heel goed. Één keer is het nog teruggekomen toen ik een klein wondje had tussen mijn tenen. Ook toen is het direct door José behandeld, en was het in enkele dagen weg. Ik ben José dankbaar voor haar intensieve hulp toen, en de begeleiding nog erna. Ook nu als er eens iets is, weet ik haar te vinden.